Radosna Twórczość 2 :]

Mściwa Królowa Togo

Świetne ! Piszcie dziewczyny dalej :d dużo, jeżeli to będzie możliwe ;p

Ylva

Gosia

Fajne i czekam na cd.

Szyna

Ala

Musze sie jakoś rozładować
Troszke przynudnawych wieści ze szpitala w przejściu do kolejnych... ekhm, miłego czytania.

Jeśli kilka dni temu stan Jacka Mejera poprawił się, to po ostatnich dniach, licząc od pamiętnej kraksy blokującej stolicę, nastąpiło znaczne pogorszenie – Jacek zrobił się ponury, nerwowy i rzadko się odzywał. Witek znowu zaczął się o niego martwić. No, bo przecież tak nagle sam nie zmienił nastroju. Musiało się coś stać, coś nienajlepszego, a Mejer nie chciał nic powiedzieć.
Jednakże chociaż martwił się o kumpla, miał też kilka innych spraw na głowie, które powstrzymywały go od dręczenia Mejera, aż w końcu powie, o co chodzi. Czerwiec przyniósł ciepłe dni, czasem deszcz i tęczę, natomiast nad szpitalem zawisłą inst. Czarna chmura gradowa, błyskawice i pioruny.
- Cześć.
- Cześć – Witek akurat siedział w bufecie i znęcał się nad kluską.
- Jak po wczorajszej kolacji?
- Bardzo dobrze. Chętnie załapałbym się na powtórkę.
- To, że zrobiłam drugą w ciągu tygodnia, jest wystarczającym osiągnięciem! Z dobrze sobie masz!
- Wygląda na to, że tylko ja.
- A co się stało?
- Usiądziesz czy będziesz tak nade mną wisiała?
Lena usiadła.
- No więc? Nadal martwisz się o Jacka?
- Gdybym miał się o każdego martwić, wylądowałbym w szpitalu psychiatrycznym. Burscy się kłócą ciągle, Sambor na wszystkich się drze, Jacek się chyba cofa w rozwoju, bo takie wahania nastrojów to tylko nastolatki mają. Albo zmienia płeć, kobiety w ciąży też się tak czasami zachowują.
- Skąd ty to wiesz?
- Pracowałem na wsi kiedyś. Monika też jakaś nerwowa, Albert łazi naburmuszony, bo żona mu w bok skoczyła z Nowakiem.
- Tym Pomocnikiem Wójcika.
- No.
- A! Więc to dlatego… jak się mijali w korytarzu, to o mało co się nie pozabijali.
- Adam też chodzi zły, Dagmara ryczy cały czas.
- A co się stało?
- Nie wiem, przyszła mi, kiedy byłaś na dyżurze i płakała mi przez pół nocy.
- Może z Adamem się pokłócili albo…
- Nie wiem.
Lena wyszczerzyła zęby.
- Dobrze, że chociaż my się nie kłócimy.
- Dobre i to.

Ylva

Ojojoj. Groźnie tam xD
Super

Halley

niebezpieczna LG Razz

Gosia

Super,wszyscy się kłócą oprócz nich.

Ala

Lenie czerwiec strasznie się dłużył, natomiast Witkowi ciągle brakowało czasu. Pacjentów było wielu, Dagmara nie dawała znaku życia, poza weekendami, kiedy wpadała do Latoska i zalewała się łzami.
W niedzielny poranek Lenę obudziło pukanie do drzwi. Latoszek, który od kilku minut był już na nogach poszedł otworzyć.
- Cześć. Mogę.
- Jasne. Wchodź.
Jacek Mejer wszedł do środka i usiadł przy stole. Lena narzuciła na siebie szlafrok i usiadła obok kolegi. Witek przyniósł herbatę.
- Wy macie fajnie teraz – westchnął Mejer – Trzy tygodnie wolnego…
- Tak, Jacku, a ty pracuj – Latoszek postawił na stole talerz z bułkami.
- Przyjdę was od czasu do czasu odwiedzić.
- No, nie jestem tego taki pewien, szczerze mówiąc.
- A to dlaczego?
- Wyjeżdżamy.
- Gdzie?
- Możesz przyjść podlać nam kwiatki.
- Na całe trzy tygodnie?
- Na dwa.
- I pół – dodała Lena.
- Czyli?
- Wyjeżdżamy jutro w nocy, wracamy w środę, dziewiątego lipca.
Mejer ugryzł bułkę.
- Gdzie wy wszyscy jedziecie? Wy, Adam, Dag… a tak właściwie, to może wiecie co się z nią dzieje? Ostanio jakoś… smutna jest i w ogóle…
- Też chcielibyśmy to wiedzieć – Witek zabrał się do jedzenia.
- Jeśli ten cały stażysta coś nabroił, to mu rąbnę – Mejer ścisnął plasterek sera, który chciał sobie nałożyć na bułkę.
- Mam nadzieję, że nie.
- Dobra. Dzięki za śniadanie. Idę. Trzymajcie się.
- Na razie.
- Cześć.
- Do zobaczenia.
Witek odetchnął.
- No.
- No?
- No.
- No co? – Lena roześmiała się.
- Porozmawiam z Adamem, może on faktycznie coś wie.
Niestety, Adam powiedział tylko, iż Dag nie czuje się dobrze i między nimi nie jest najlepiej, a on sam wie, że coś się stało, jednak nie wie co i Latoszek nic już z tego nie rozumiał. Tak więc to wyjaśnienie nic mu nie wyjaśniło.
- Dzięki za rozmowę. Jakbyś coś wiedział…
- W porządku.
- Dzięki jeszcze raz. Do zobaczenia za tydzień.
- Do zobaczenia.

Ylva

Ślicznie Alu.