Radosna Twórczość 2 :]

Ala

Najprawdopodobniej sobota-niedziela
W dni robocze nie bardzo mam czas Smile

Gosia

No to czekamy.

Ala

No to piszę.

- Od tygodnia chodzisz przybity. Może byś tak łaskawie powiedział, o co chodzi?
- O nic.
Lena od kilku dni, na to samo pytanie, słyszała tę samą odpowiedź.
Problem był w tym, że Witek uświadomił sobie, iż mimo wszystko to jego matka. Dobra, nie mieli ze sobą dużo wspólnego, wręcz się nie znosili. Ale przecież tak od niczego jej stan nie mógł się pogarszać.
Jeśli Arek coś kombinuje…
Nie ma pewności, choć faktem jest, że Arek zawsze manipulował matką.
Może dlatego mnie nie lubiła?
Coś trzeba zrobić. Nie będę tu tak siedział i powtarzał Lenie w kółko „nic”. Jeśli Arek coś kombinuje, to się tego dowiem.
Może jednak nie powinieneś?
Dlaczego?
Ona dla ciebie tego na pewno nie zrobiłaby.
Wiesz, co? Spadaj albo zamknij się przynajmniej.
Jak chcesz.
Wewnętrzne ‘ja’ Latoszka zamilkło. Mężczyzna wstał i narzucił na siebie kurtkę.
- Muszę coś załatwić.
- Coś. Nie przejmuj się, nic mi nie musisz mówić – odparła z ironią Lena.
- Porachunki ze starszym braciszkiem. Postaram się szybko wrócić – powiedział wymijająco Witek i wyszedł.
Lena westchnęła.
- Postaram się szybko wrócić – powiedziała do siebie naśladując Latoszka. – No to wracaj.
Była zła na siebie za ten atak, ale była też zła na męża. Chyba ma żonę? Nie pozwoli na to, by ten ją totalnie ignorował, co robi od tygodnia.
I już wie co zrobi. Pora wezwać pomoc.
***
Witek zatrzymał się pod tym samym obskurnym blokiem, w którym już raz był z wizytą u Arkadiusza.
Wiem, że miałem się nie odzywać, ale Arek ostatnio twierdził że się tu tylko „przechowuje”
Zobaczmy.
Wszedł do środka i zatrzymał się pod tymi samymi odrapanymi drzwiami. Zapukał.
Nic.
Zapukał ponownie. I jeszcze raz.
Nikt nie otwiera.
Przecież widzę. Chyba nikogo nie ma.
***
- Sama już nie daję rady, wiec potrzebuję pomocy.
- A o co chodzi?
Lena streściła krótko Dagmarze całą sytuację.
- Zupełnie nie wiem, z której strony się za to zabrać. Chyba go poślę do psychiatry.
- Weź, przestań.
- No co? Raz tryska energią, raz potrafi się nie odzywać cały dzień.
- Zobaczymy, o so chosi i będzie cool.
- Śmieszne. To ja z nim mieszkam dwadzieścia cztery na dobę.
- No tak, też prawda.
- Ok. Biorę sprawy w swoje ręce. Don’t worry. Doprowadzę go do stanu używalności.
- Jasne.
- Wiesz, że zostałam babcią?
- CO? – Lena parsknęła śmiechem. – Twoje dziecko ma pięć lat!
- Ale mam dwa małe śliczne tygryski.
- A, tygryski.
- No wiesz. Lordi i Dolores są rodzeństwem, nie? Ale w zoo też mają swoje tygryski, więc Lordzio się zaprzyjaźnił z nimi.
- Gratulacje.
- No i Dolores, też marudna ostatnio, może…
- Wspaniale.
- Ok., spadam. Trzeba wybadać sprawę mojego kochanego braciszka. A przy okazji… wiesz, że Arek mieszka teraz w szpitalu, w mieszkaniu po was?

Gosia

Jak zwykle świetne,super dialogi.

izuś_

Dokładnie. Świetne Smile

MoNiA

Fajne

Czekam na cedeka

Gosia

Ja chciałam zacząć pisać,no nawet miałam wenę,potem znikła,no teraz też taką mam,tylko,że pełno zadane do domu,a nie wiem czy się spodoba,za bardzo talentu nie mam.

niuńka

Gosia kazdy kiedys zaczynał pisz i pokazuj Smile

ALus super jak zwykle zreszta Wink

Halley

ja bym sobie cos popisala ogromna chec mam ale jak na zlosc koszmarnie czasu brak nie wiem w co rece wlozyc kto sie podzieli czasem musze sobie dobe przedluzyc Very Happy

niuńka

ja sie podziele tym bardziej ze czekam juz az cos napiszesz Very Happy